میل به تولید مثل در همه حیوانات از جمله سگ ها حسی قوی است، به این دلیل که برای بقای گونه ضروری است و
به تعبیری توسط " ژن های خودخواه" که فقط برای بقای خود تلاش کرده اند هدایت می شود.
میل ها و تمایلات جنسی در اوایل زندگی سگ وجود ندارد، در دوران بلوغ و اوایل بزرگسالی تشدید می شود و با افزایش سن تضعیف می شود .
اگرچه یک توله سگ جوان تمایلی به تولید مثل ندارد، اما نرها در اوایل پنج هفتگی درگیر بازی های جنسی به شکل پرش کردن می شوند. در این مرحله، آنها احتمالا نمی دانند که چه چیزی را تمرین می کنند، اگرچه پرش موفقیت آمیز احتمالا آغازکننده رابطه بین دو توله سگ است.
ناظران انسانی این رفتار را به تثبیت سلطه نسبت می دهند که درست است، اما باز هم جنسیت و سیاست اغلب در هم تنیده می شوند. هنگامی که بلوغ فرا می رسد، تحت تاثیر دریایی از هورمون ها، سگ های نر و ماده شروع به دریافت پیام واقعی در مورد لذت جنسی می کنند و وقتی فرصت پیش می آید، آنها مجبور به انجام این عمل هستند. سگهای نر و ماده رویکردهای متفاوتی در رفتار جنسی دارند و در خطوط زمانی متفاوتی قرار دارند. نر ها همیشه به فرصتی برای جفت گیری علاقه دارند، در حالی که تلاش برای جفت گیری در سگ های ماده فصلی است.

رفتار جنسی در سگ ماده

اولین فحلی سگ های ماده در شش تا دوازده ماهگی رخ می دهد. سگ هایی با جثه ی کوچک معمول در ابتدای این طیف فحل میشوند در حالی که سگ های بزرگ چثه به زمان بیشتری برای فحل شدن نیاز دارند.
شروع اولین فحلی با بلوغ دسته ای از فولیکول ها در تخمدان های سگ ماده و افزایش ناگهانی سطح سطح استروژن خون اعلام می شود.
در ابتدا آنچه که رخ می دهد را مرحله پیش فحلی می نامند که مرحله آمادگی و علاقه به جفت گیری است. همراه با علاقه به سگ های نر و معاشقه با آنها (رفتار های محرک) , به تدریج تورم فرج و مقداری خونریزی وجود دارد.
اگر جنس نر در دوران پیش فحلی برای پرش تلاش کند سگ ماده بر میگردد و غر می زند و یا با ضربه ای محکم و ناگهانی منجر به پس زدن جنس نر می کنند.
با گذشت ده روز از پیش فحلی با رها شدن تخمک ها و به اوج رسیدن آنها فحلی واقعی شروع میشود که سگ های ماده به خود اجازه می دهند تا توسط سگ های مورد علاقه و مشتاق مورد پرش قرار بگیرند. بعضی اوقات سگ های ماده به خوبی مورد توجه خواستگاران شایسته قرار میگیرند ولی در دیگر اوقات انتخاب آنها محدود می شود. آنها برای جلب توجه خواستگار غیر مشتاق یا به عبارتی دیگر حواس پرت به سمت آنها بر می گردند و به طور تحریک آمیزی دم خود را خم می کنند به طوری که سگ نر به سختی می تواند چیزی را که در جلوی او قرار دارد نادیده بگیرد.
وقتی سگ نر پرش می کند ، سگ ماده محکم می ایستد و با تکان دادن قسمت انتهایی بدن و مفاصل ران او را در جای خود قرار می دهد و یک دخول و کشش موفق را تضمین می کند. پس از دخول سگ ماده ماهیچه های اطراف واژن را به دور آلت تناسلی جنس نر منقبض کرده و در طول بیست تا سی دقیقه جفت گیری آن را در جای خود مستقر میکند.
سگ های ماده پس از بلوغ به طور میانگین دو بار در سال فحل می شوند ک این عدد میتواند به یک تا چهار بار در سال تغییر کند که در آن جنس ماده پذیرا و آماده بارور شدن است.

رفتار جنسی در سگ نر

سطح هورمون تستوسترون در سگ های نر جوان بالا می رود و در پنج ماهگی به اوج خود می رسد. در این زمان رفتار جنسی شامل پرش و رانش ممکن است برای صاحبان حیوانات آزار دهنده باشد. در هفت ماهگی سگ های نر به دنبال جفت گیری هستند و توسط فورومون های ی که توسط سگ ماده ترشح و در هوا پخش شده است جذب می شوند.
یکی از این جاذب های جنس نر متیل پی هیدوکسی بنزوات است که در دوران فحلی با غلظت بالا در ادرار و ترشحات واژن جنس ماده یافت می شود.
اولین جفتگیری در سگ ها معمول در محدوده ی سنی یک سالگی رخ می دهد. در طول جفتگیری جنس نر ابتدا پرش می کند سپس دخول اتفاق می افتد که بعضی اوقات با کمی کمک از طرف جنس ماده رخ می دهد.
در هنگام نعوظ در قاعده آلت تناسلی جنس نر غده پیازی متورم و منبسط شده که در هنگام جفت گیری محکم توسط ماهیچه های واژن جنس ماده گرفته شده است . این جفت به معنای واقعی به هم گره خورده اند. در این مرحله ممکن است جنس نر از پرش منصرف و پیاده شود و در خلاف جهت بچرخد در حالیکه هنوز به هم گره خورده اند. غده پیازی باید کاهش حجم پیدا کند تا سگ ها بتوانند از هم جدا شوند. در نظر داشته باشید که هیچ وقت به زور دو سگی که در هم جفت خورده اند را از هم جدا نکنید چون ممکن است باعث آسیب جدی به سیستم تناسلی هر دو جنس شوید.

تغییرات رفتار جنسی

سگهای نر که در انزوا بزرگ شده اند، برای مدت طولانی تری نسبت به سایر سگهای نا آشنا جهت گیری غیرطبیعی از خود نشان میدهند . این شواهد نشان میدهد که سگها به تجربه اجتماعی و تجربه قبل از ارتباط جنسی نیاز دارند تا بدانند هنگام جفت گیری به کدام روش آن را انجام دهند.
ترس و غالب نبودن، میل جنسی را در سگ های نر مهار می کند .
خود ارضایی در سگهای خانگی عقیم شده و عقیم نشده رخ میدهد. ظاهرا، مراکز مغزی که رفتار جنسی را واسطه میکنند با اخته کردن کاملا غیرفعال نمیشوند، بلکه صرفا خاموش میشوند.
سگ ها می توانند از پرش برای نشان دادن تسلط بر سایر سگ ها و افراد استفاده کند.
برخی از سگ های عقیم شده هنوز به جنس مخالف علاقه نشان می دهند و طوری پرش می کنند، دخول می کنند و گره میخورند انگار هنوز عقیم نشده اند!

تاثیرات عقیم کردن بر سگ نر

علاقه جنسی را محدود می کند.
وقوع گشتن و پرسه زدن را در حدودا 90 درصد جنس نر کاهش می دهد .
پرخاشگری رقابتی را در حدودا 60 درصد جنس نر کاهش می دهد.
علامت دار کردن توسط ادرار را در حدودا 50 درصد جنس نر به حداقل می رساند.
در حدود 67 درصد از جنس نر پرش را کاهش می دهد (به خصوص پرش به افراد)
تستوسترون بلافاصله پس از جراحی عقیم سازی به سطوح بسیار پایین می رسد، اما تغییرات رفتاری، اگر قرار باشد رخ دهند، ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد.

تاثیرات عقیم کردن بر سگ ماده

پس از عمل برداشتن تخمدان (عقیم سازی)، یک سگ ماده دیگر فحل نمی شود و هیچ علاقه ای به سگ های نر نشان نمی دهد. او همچنین دیگر موردی برای جذب سگ های نر نخواهد بود.

سگ عقیم شده سگ ی سالم و شاد
سگ های عقیم نشده علاقه زیادی به رفتارهای جنسی نشان می دهند. برای نرها، این علاقه کم و بیش مستمر است، در حالی که برای ماده ها فقط در دوره های فحلی رخ می دهد. هورمونهای جنسی بر علاقه و رفتار جنسی در هر دو جنس تاثیر میگذارند، اگرچه این تاثیر در الهام بخشیدن به رفتار جنسی در سگ های ماده قویتر است . عقیم سازی برای جلوگیری از رفتارهای ناخواسته و جنسی در همه جنس های نری که به هدف نژاد گیری و اصلاح نژاد پرورش نمی یابند، توصیه می شود.
سرگردانی، پرش ، علامت گذاری با ادرار، و پرخاشگری بین نر ها، همگی بسته های رفتاری غیرضروری نر ها هستند که نیازی به تحمل آنها وجود ندارند، مگر در تعداد معدودی از سگها که برای تولید مثل پرورش داده می شوند.
همچنین شناسه عقیم سازی به دلیل بهداشتی و جلوگیری از توله های ناخواسته توصیه میشود.
عقیم کردن ماده ها از فحل شش ماهه آنها و ظاهر شدن گروهی از سگ های نر رنگارنگ و چشم درشت و پرسه زن که میتوانند جفت گیری انجام دهند جلوگیری میکند.
به علاوه ، عقیم سازی اولیه سگ های ماده قبلا از اولین فحل عملا خطر ابتلا به سرطان سینه را از بین میبرد این درحالی است که عقیم سازی پس از فحل اول ابتلا به سرطان سینه را فقط کاهش می دهد.


به نقل از وبسایت پت پلیس - ترجمه شده توسط آقای پوریا مرادی  کارآموز کلینیک آدورینا
بهمن 1401 - دانشجوی کاردانی دامپزشکی